Nastolatek w depresji
Depresja młodzieńcza pojawia się w okresie dojrzewania kiedy zaczynają się gwałtowne zmiany w różnych obszarach życia młodego człowieka. Pod naporem zmian biologicznych, emocjonalnych i społecznych następuje załamanie dotychczasowych mechanizmów radzenia sobie. Można więc powiedzieć, że okres dojrzewania to swojego rodzaju kryzys rozwojowy, który stanowi normę dla każdego młodego człowieka. Przed dorastającym człowiekiem stoją trudne cele takie jak odłączenie się od rodziców, zbudowanie swojej tożsamości, rozwój związków przyjacielskich.
Młodzi ludzie na różny sposób radzą sobie z tym okresem rozwojowym, jedni poprzez bezkonfliktowe życie z rodzicami, inni przez intensywne aktywności towarzyskie czy uczestnictwo w wielu zajęciach poza szkolnych, jeszcze inni izolując się oraz odcinając od rówieśników lub eksperymentując ze środkami psychoaktywnymi.
Wymienione sposoby radzenia sobie z kryzysem występują u każdego z nastolatków w różnym nasileniu. Jednak jeśli wymienione zachowania za mocno się nasilają możemy mieć do czynienia z depresją. Szacuje się, że ok. 10 % młodzieży dotyka problem depresji młodzieńczej. Objawy depresji młodzieńczej są podobne do objawów depresji osób dorosłych, jednak często przykrywane są wybuchami złości, zmęczeniem, zachowaniami buntowniczymi, autodestrukcyjnymi i antyspołecznymi. Dodatkowo mogą pojawiać się także trudności w szkole i pogorszenie relacji z kolegami.
Leczenie depresji młodzieńczej
Metodą leczenia depresji u nastolatków jest psychoterapia indywidualna lub grupowa. Zadaniem psychoterapeuty w kontacie indywidualnym jest pomoc w uświadomieniu nastolatkowi przyczyn jego trudności oraz urealnienie stosunku młodego pacjenta do samego siebie. Podczas leczenia grupowego istotnym czynnikiem wspomagającym leczenie jest uzyskiwanie przez członków grupy wielu informacji zwrotnych bezpośrednio od rówieśników, oraz możliwość pomocy innym uczestnikom terapii, która wzmocnia poczucia własnych kompetencji.
